Dag lapjes

Dag lapjes

De zachte materialen periode is aangebroken. 

Een geweven lapje op een eenvoudig klein raam.

Een combi van zachte kleuren, dunne zelf gesponnen schapenwol, 

draden alpaca wol en lamswol.

Geen moeilijke patronen, doe maar wat. Iedere dag een lapje, 360 per jaar. 

Voorlopig zet ik banen van 8 aan elkaar en zie ik wel hoe ver ik er mee kom. 

Met een paar spelden vastgezet op een oud stoeltje.


Weefraampje in diverse maten en vele soorten weefwol zijn verkrijgbaar bij 
Atelier Tissien, www.tissien.nl

De molen

De Molen

We reden voor de zoveelste keer langs Koedijk, een dorp langs het Noord Hollands kanaal, direct na Alkmaar. Er was een omleiding en reden we aan de dorpskant richting Den Helder, dit was mijn kans om de 
Maalderij de Gouden Engel te bezoeken.

Een prachtige nieuwe, in oude stijl, herbouwde stellingmolen.
Tot rond 1930 stond erop ongeveer deze plek, een molen die eigendom was van de Firma Wed. C.Bos.con. De stichting Johannes Bos heeft dit project gefinancierd en er zo voor gezorgd dat er nu een bijzonder industrieel erfgoed staat.

Helaas we waren vroeg en het was een beetje mistig. We beklommen de molen en bewonderden de houten constructies, de molenaar was niet actief vandaag. In het winkeltje verkoopt men een uitgebreid assortiment meelsoorten en ook kant en klare mixen, zoals walnoot kruidkoek (water erbij en roeren). 

Het kleine Museum laat allerlei vondsten zien uit Koedijk, de majolica bordjes had iemand in zijn sloot achter zijn huis gevonden. 





Bob kon het niet laten om het spinnenwiel wat er stond op de juiste manier op te spannen, zodat het weer kon functioneren (wij hebben vroeger het boekje Spinnen geschreven, nu nog wel te koop op Marktplaats).

Mocht je op weg naar Texel zijn via Alkmaar, dan is dit een leuke onderbreking. Je kunt er koffie drinken met een heerlijke warme wafel en bij voldoende wind, maalt de molenaar biologisch graan. 





Voor de openingstijden zie info@molendegoudenengel.nl en de zelf gebakken koek smaakte goed!

Groenten tuin

Worteltjes

Het groenten tuintje, een stukje verwaarloosde tuin en ontgonnen door een dochter en haar vriend. Niets is leuker dan 's ochtends even door de tuin en dan naar het moestuintje om een maaltje van wat er ook maar rijp is te plukken voor de lunch of avondeten. 

Dit jaar hadden we volop sla in de meest prachtige kleuren, heerlijke bietjes, te weinig boontjes. We hadden stamslabonen gezaaid in plaats van stokslabonen en onze bonen staken bleven leeg. 

Courgettes, enorme exemplaren, veel bloemen die heerlijk te eten zijn met een zachte kruidkaas er in. Tomaten, het beste soort wat er is, nooit ziek, maar zelfs in september, na een super zomer met genoeg zonuren, werden ze niet rood. De kleine tomaatjes gezaaid uit een pakje, werden wel rijp!





Worteltjes uit de grond gehaald, een klein maaltje en eentje voor het konijn.

Het konijn is gebreid van hand gesponnen bruine schapenwol.

Wie er een patroon van dit konijn wil moet mij even een email sturen. 

De wortel is nat gevilt, je kunt er natuurlijk ook een haken van restjes wol. Als het konijn van witte wol wordt gebreid ziet hij er ongeveer zo uit.

Vis

De vis

Deze vis heb ik gemaakt van terracotta klei uit Florence en de inspiratie heb ik gekregen zittend op een terras in L'isle sur la Sorge in de Provence. 

Naast mij stroomde een glashelder riviertje, waar een vis, ik denk een forel, tegen de stroom in zwom. Af en toe kwam hij net boven de waterspiegel uit om een vlieg te vangen.

De transparantie van de vorm moet de beweeglijkheid suggereren. Ik ben nog op zoek naar een geschikte voet, misschien is het ook niet echt nodig.

Olijvenbrood

Olijvenbrood uit Padua

We waren toch in de buurt, Padua, de stad van de heilige Antonius, je weet wel, hij die je altijd helpt om je sleutel terug tevinden. Ik ben niet zo van de aanbidding, maar zonder deze vriend kan ik niet. Een indrukwekkende kerk, met rijen mensen in volle aanbidding. Ja, Antonius helpt en ze geloven het allemaal,

het was van de vrome gezichten af te lezen.

Vlak bij de kerk is een heel groot markt plein en ik zag in een kraam  prachtige broden liggen, gevuld met groene en zwarte olijven. 

Mijn Italiaans is zeer matig, maar het was me al snel duidelijk dat dit een typisch Paduaans brood was. In Holland thuis gekomen, ging ik meteen aan de slag. Italiaanse muziek Paulo Conto op de achtergrond, een hele grote pot olijven zonder pit, liefst de zwarte en een pak broodmix wit.

Waarom zou je moeilijk doen! Nu het aller belangrijkste, de rijstijd!!!!!!!

Nee niet die naar Padua, maar het rijzen van het deeg. Vooral geen haast, neem er de tijd voor.

Voeg aan het meel een eetlepel olijfolie toe en doe wat op het pak staat aangegeven. Dek het deeg

af en zet het op een warme tocht vrije plek te rijzen. 

Vergeet het gewoon, rustig een uurtje laten staan, daarna weer doorkneden en nu komt het. De olijven, laat ze goed uitlekken, bestrooi ze met een beetje bloem. Bekleed de bak plaat met bakpapier of bestrooi die met bloem, leg het deeg erop en maak het zo groot mogelijk. 

Leg het nu vol met olijven, zo dicht mogelijk, vouw daarna het deeg dicht.

Smeer er een beetje water over, echt een beetje. Nu weer rijzen, verwarm de oven en zet voor jezelf maar een kopje thee. Als je thee op is zet je de bakplaat in de oven om het brood af te bakken. 

Wel nog even een paar druppels olijfolie over het gerezen deeg voordat het de oven in gaat. Het moet tok tok klinken als je er op tikt, dan is je brood klaar. Goed laten afkoelen en smullen maar.

Gezellig bij een Italiaanse lunch , met de complimenten van Antonius.