Olijvenbrood

Olijvenbrood uit Padua

We waren toch in de buurt, Padua, de stad van de heilige Antonius, je weet wel, hij die je altijd helpt om je sleutel terug tevinden. Ik ben niet zo van de aanbidding, maar zonder deze vriend kan ik niet. Een indrukwekkende kerk, met rijen mensen in volle aanbidding. Ja, Antonius helpt en ze geloven het allemaal,

het was van de vrome gezichten af te lezen.

Vlak bij de kerk is een heel groot markt plein en ik zag in een kraam  prachtige broden liggen, gevuld met groene en zwarte olijven. 

Mijn Italiaans is zeer matig, maar het was me al snel duidelijk dat dit een typisch Paduaans brood was. In Holland thuis gekomen, ging ik meteen aan de slag. Italiaanse muziek Paulo Conto op de achtergrond, een hele grote pot olijven zonder pit, liefst de zwarte en een pak broodmix wit.

Waarom zou je moeilijk doen! Nu het aller belangrijkste, de rijstijd!!!!!!!

Nee niet die naar Padua, maar het rijzen van het deeg. Vooral geen haast, neem er de tijd voor.

Voeg aan het meel een eetlepel olijfolie toe en doe wat op het pak staat aangegeven. Dek het deeg

af en zet het op een warme tocht vrije plek te rijzen. 

Vergeet het gewoon, rustig een uurtje laten staan, daarna weer doorkneden en nu komt het. De olijven, laat ze goed uitlekken, bestrooi ze met een beetje bloem. Bekleed de bak plaat met bakpapier of bestrooi die met bloem, leg het deeg erop en maak het zo groot mogelijk. 

Leg het nu vol met olijven, zo dicht mogelijk, vouw daarna het deeg dicht.

Smeer er een beetje water over, echt een beetje. Nu weer rijzen, verwarm de oven en zet voor jezelf maar een kopje thee. Als je thee op is zet je de bakplaat in de oven om het brood af te bakken. 

Wel nog even een paar druppels olijfolie over het gerezen deeg voordat het de oven in gaat. Het moet tok tok klinken als je er op tikt, dan is je brood klaar. Goed laten afkoelen en smullen maar.

Gezellig bij een Italiaanse lunch , met de complimenten van Antonius.